نام ژنریک: متفورمین
شکل دارویی : قرص روکشدار 500 و 1000 میلی گرمی
تعداد/ حجم : 60 و 120 عددی
موارد مصرف : درمان دیابت نوع 2
دوز و روش مصرف
قرص را به طور کامل و بدون جویدن، همراه با غذا یا در پایان غذا قورت دهید. اگر مصرف دارو را فراموش کردید، باید نوبت بعدی را در زمان معمول مصرف کنید و از دوبرابر کردن دوز بعدی خودداری کنید.
هشدارها و اقدامات احتیاطی:
قبل از مصرف این دارو در موارد زیر با پزشک خود مشورت کنید:
در صورت نیاز به آزمایش اشعه ایکس با تزریق ماده حاجب، متفورمین باید قبل یا در زمان انجام آزمایش قطع شود و پس از اطمینان از عملکرد طبیعی کلیه، دارو باید به مدت 48 ساعت قطع شود.
خطر اسیدوز لاکتیک
قرص متفورمین ممکن است یک عارضه جانبی نادر اما بسیار جدی ایجاد کند، به ویژه در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه، به نام اسیدوز لاکتیک. علائم اسیدوز لاکتیک شامل استفراغ، درد شکم همراه با گرفتگی عضلات، احساس ناخوشی عمومی همراه با خستگی و دشواری در تنفس است. در صورت بروز این علائم، فورا مصرف متفورمین را قطع کرده و فورا به پزشک مراجعه کنید.
هیپوگلیسمی
قرص متفورمین به تنهایی باعث هیپوگلیسمی (کاهش شدید گلوکز خون) نمی شود. با این حال، در صورت مصرف قرص متفورمین با سایر داروها (مانند سولفونیل اوره، انسولین، مگلیتینیدها) برای درمان دیابت، خطر هیپوگلیسمی وجود دارد. اگر علائم هیپوگلیسمی مانند ضعف، سرگیجه، افزایش تعریق، ضربان قلب سریع، اختلالات بینایی یا مشکل در تمرکز دارید، خوردن یا نوشیدن غذاهای شیرین معمولا به بهبود علائم کمک می کند. در صورت بروز این علائم، از رانندگی یا استفاده از ماشین آلات خودداری کنید.
کمبود ویتامین B12 یکی از عوارض جانبی شناخته شده متفورمین است. علائم کمبود B12 شامل نوع خاصی از کم خونی، یرقان، درد و التهاب، زبان، اختلالات عصبی، نوروپاتی، اختلالات حافظه، پارستزی در دست ها و پاها، اختلالات حرکتی، اختلالات بینایی و تغییرات خلقی است. به منظور کاهش خطرات کمبود ویتامین B12، توصیه می شود که بیماران به طور منظم سطح ویتامین B12 سرم خود را کنترل کنند و در طول درمان با متفورمین از مکمل های غذایی یا مکمل های ویتامین B12 استفاده کنند.
تداخلات دارویی:
در صورت مصرف هر یک از داروهای زیر با پزشک خود مشورت کنید:
داروهایی که تولید ادرار را افزایش می دهند (ادرار آورها)، آگونیست های بتا-2 مانند سالبوتامول یا تربوتالین
کورتیکواستروئیدها
داروهایی که ممکن است میزان متفورمین را در خون شما تغییر دهند، به خصوص اگر عملکرد ضعیف کلیه دارید (مانند وراپامیل، ریفامپیسین، سایمتیدین، دولوتگراویر، رانولازین، تری متوپریم، واندتانیب، کریزوتینیب، اولاپاریب)
داروهای مورد استفاده برای درمان درد و التهاب (NSAIDs) و مهارکنندههای COX-2 مانند ایبوپروفن و سلکوکسیب.
برخی داروها برای درمان فشار خون بالا (مهارکنندههای ACE و آنتاگونیستهای گیرنده آنژیوتانسین)
اگر نیاز به تزریق ماده حاجب حاوی ید دارید، به عنوان مثال برای اسکن اشعه ایکس، باید مصرف قرص متفورمین را قبل یا در زمان تزریق، طبق دستور پزشک متوقف کنید.
موارد منع مصرف
اگر به متفورمین هیدروکلراید یا هر یک از مواد کمکی حساسیت دارید
داشتن مشکلات طولانی مدت کبد یا کلیه
داشتن عفونت یا آسیب جدی
داشتن نارسایی حاد قلبی با سابقه حمله قلبی، مشکلات شدید گردش خون (مانند شوک)، یا مشکلات تنفسی
بارداری و شیردهی:
مصرف این دارو در دوران بارداری و شیردهی توصیه نمی شود.
مقدار توصیه شده
بزرگسالان
دوز و روش مصرف دارو توسط پزشک تعیین می شود، اما دوز معمول این دارو به شرح زیر است:
معمولاً درمان با 500 میلی گرم متفورمین یک یا دو بار در روز شروع می شود و طبق نظر پزشک می توان دوز درمانی را به صورت هفتگی افزایش داد. دوز نگهدارنده 500 میلی گرم 2-3 بار در روز است. حداکثر دوز روزانه 2550 میلی گرم است که در دوزهای منقسم مصرف می شود.
عملکرد کلیه باید هر 3 تا 6 ماه به دقت کنترل شود.
مصرف بیش از حد
در صورت مصرف بیش از حد، بیمار باید فوراً به پزشک خود اطلاع دهد. مصرف مقادیر زیاد متفورمین ممکن است باعث اسیدوز لاکتیک در بیمار شود. اسیدوز لاکتیک یک اورژانس پزشکی است که باید در بیمارستان درمان شود.
عوارض جانبی
هر دارویی در کنار اثرات مفیدی که دارد ممکن است عوارض ناخواسته ای نیز ایجاد کند. اگرچه همه این عوارض در هر فردی دیده نمی شود، اما در صورت مشاهده عوارض زیر با پزشک خود مشورت کنید.
عوارض جانبی بسیار رایج
مشکلات گوارشی مانند تهوع، استفراغ، اسهال، درد شکم و کاهش اشتها هستند. این عوارض اغلب در ابتدای درمان با قرص متفورمین رخ می دهد.
عوارض جانبی رایج
اختلال چشایی
عوارض نادر
اسیدوز لاکتیک،
اختلالات تست عملکرد کبد با هپاتیت که با قطع دارو برطرف می شود.
واکنش های پوستی مانند قرمزی پوست (اریتم)، خارش یا بثورات خارش دار (کهیر)
کاهش سطح ویتامین B12
نحوه ذخیره سازی
دارو: آن را دور از دید و دسترس کودکان نگهداری کنید.
از مصرف داروهای تاریخ مصرف گذشته خودداری کنید.
دارو را در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد، دور از نور و رطوبت نگهداری کنید.